με αφορμή και όχι αιτία τις φοιτητικές εκλογές 7 Μάη

Τα της περιόδου...

Πέντε χρόνια τώρα η ζωή μας κατακλύζεται από τις λέξεις “μνημόνια”, “τρόικα”, “χρέος”, “κρίση”, “ευρωπαϊκές δεσμεύσεις” κι όλοι νιώθουμε στο πετσί μας τί πραγματικά σημαίνουν. Πέντε χρόνια τώρα τσακίζονται δικαιώματα του κόσμου της εργασίας που κατακτήθηκαν με αγώνες ολόκληρου αιώνα: Απολύσεις, κόψιμο μισθών και συντάξεων, κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων, πνίξιμο στα χημικά και στο ξύλο για όποιον αντιστέκεται.

Αυτό είναι το “success story” της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης:

•          Απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων για πρώτη φορά μετά το 1914

•          Κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και κατώτατου μισθού

•          67% ανεργία στους νέους κάτω των 25

•          Απελευθέρωση των απολύσεων και των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας

•          Εξίσωση κολλεγίων και ΑΕΙ

•          Ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για ένα κομμάτι ψωμί στις πολυεθνικές

•          Χαράτσια και φοροληστεία

Που έρχεται να ολοκληρωθεί με το “πρωτογενές πλεόνασμα”, το οποίο δίνεται:

•          Στις τράπεζες: αφού με τον μηχανισμό του χρέους, τους έχουμε δώσει τα τελευταία 3 χρόνια 240 δις προκειμένου να συνεχίσουν να κερδοφορούν ώστε το κεφάλαιο να ξεπεράσει την κρίση του, ρίχνοντας το βάρος στον λαό, τον οποίο εξαθλιώνουν όλο και περισσότερο

•          Την Αστυνομία και τους δικαστές: στους πιο πιστούς υπηρέτες του κεφαλαίου. Αυτούς που χτυπάνε φοιτητές και εργάτες που αγωνίζονται για το δικαίωμα στη μόρφωση και στην εργασία, και που επιστρατεύουν απεργίες, κυνηγάνε αγωνιστές, καταπατούν το άσυλο των κοινωνικών αγώνων και της ελευθερίας στη συνδικαλιστική δράση.

 Από κοντά φυσικά και η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, γέννημα της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και θρέμμα του αστικού κράτους και συνακόλουθα της ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, που υιοθετεί την πολιτική της ατζέντα, τη στιγμή που εξισώνει την εγκληματική της δράση (τα πογκρόμ στους μετανάστες, μέχρι τη δολοφονία του αντιφασίστα αγωνιστή Π. Φύσσα) με τους αγώνες του λαού και της νεολαίας ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Όλα αυτά φυσικά μέσα στη φυλακή του ευρώ και της ΕΕ της φτώχειας, της ανεργίας, της μετανάστευσης και του φασισμού

Της Ευρωπαϊκής Ένωσης που:

•          Στηρίζει το φασιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία

•          Επιβάλλει διαρκώς νέα “μνημόνια”

•          Κάνει νόμο την ευέλικτη και ανασφάλιστη εργασία για τη νέα γενιά με τα προγράμματα ΚΟΧ, Voucher κτλ

•          Με δόγμα της συνθήκης της Μπολόνια: “γνώσεις – ικανότητες – δεξιότητες”, μας θέλει port – folia που θα γεμίζουν με διάσπαρτες γνώσεις, έρμαια στις ορέξεις του κάθε εργοδότη

 ΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ...

Σε ότι αφορά το πανεπιστήμιο, η Μπολόνια ξαναχτυπά! Βιώνουμε την υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου που ταυτόχρονα ανοίγει τον δρόμο προς την ιδιωτικοποίηση του. Πτυχές της οποίας μάλιστα, ήδη έχουν περάσει, βλέπε εργολαβίες σε σίτιση, στέγαση κλπ.

Ο καπιταλισμός στο στάδιο που βρίσκεται, έχει ανάγκη για ένα πανεπιστήμιο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, που θα αποτελεί ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για αυτόν, ενώ ταυτόχρονα θα διαμορφώνει το νέο μοντέλο εργαζομένου, ευέλικτου κι αναλώσιμου, χωρίς πτυχία που εξασφαλίζουν επαγγελματικά δικαιώματα, με προγράμματα σπουδών πετσοκομμένα – πακέτα πληροφοριών δηλαδή. Ένα πανεπιστήμιο, πλήρως συνδεδεμένο με τις αγορές. Σε αυτό το πανεπιστήμιο, οι επιχειρήσεις θα καθορίζουν από το πρόγραμμα σπουδών έως το αντικείμενο της έρευνας που θα διεξάγεται στο εσωτερικό του. Προφανώς, σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο, οι σχέσεις εργασίας θα ταυτίζονται με τις σχέσεις εργασίας που επικρατούν στην κοινωνία, δηλαδή, χωρίς μόνιμη κα σταθερή δουλειά, με ατομικές συμβάσεις εργασίας και αβέβαιο μέλλον. Η έρευνα θα γίνεται με κριτήριο το κέρδος των επιχειρήσεων οι οποίες θα επενδύουν σε αυτήν και όχι με βάση τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.

Προφανώς, σε αυτό το πανεπιστήμιο δεν χωράνε όλοι. Με την όλο εντεινόμενη όξυνση των ταξικών φραγμών, όλο και λιγότεροι θα καταφέρνουν να σπουδάζουν. Ήδη βλέπουμε περικοπές τόσο στη σίτιση όσο και κυρίως στη στέγαση, ενώ οι διαγραφές είναι προ των πυλών. Για μεγάλη μερίδα των φοιτητών, η δυνατότητα να συνεχίζουν να σπουδάζουν , ταυτίζεται με τη δυνατότητα εύρεσης εργασίας (την ώρα βέβαια που η ανεργία στους νέους αγγίζει το 67%!!!). Για αυτόν τον λόγο, οι διαγραφές για εμάς αποτελούν κυρίαρχα έναν ακόμα ταξικό φραγμό. Έρχονται την ίδια ώρα που ο ΟΟΣΑ μιλάει για δίδακτρα και εξωτερική χρηματοδότηση των πανεπιστημίων, ενισχύοντας έτσι την επιχειρηματική λειτουργία του πανεπιστημίου. Την ίδια ώρα, εντατικοποιούν τους ρυθμούς των σπουδών μας και γίνονται ακόμα πιο αυταρχικοί, μιας και στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, οι φοιτητικοί σύλλογοι και το φοιτητικό κίνημα δεν έχουν θέση (βλέπε συλλήψεις φοιτητών φέτος μέσα από το κτίριο της Πρυτανείας στην ΑΘήνα, καταπάτηση του ασύλου κλπ).

Ενδεικτικό του πανεπιστημίου που ετοιμάζουν, αποτελούν οι απολύσεις στο διοικητικό προσωπικού των πανεπιστημίων όλης της χώρας που η κυβέρνηση από την αρχή της χρονιάς, προσπαθεί να επιβάλλει. Οι θέσεις εργασίας αυτές, δεν πρόκειται προφανώς να μείνουν κενές, θα καλυφθούν όμως με σχέσεις εργασίας τελείως διαφορετικές! Με εργολαβίες, με ατομικές συμβάσεις εργασίας, με τις επιχειρήσεις να αλωνίζουν στην λειτουργία του πανεπιστημίου, για αυτό και η διοίκηση του έχει περάσει ήδη στα χέρια εξωτερικών παραγόντων (βλέπε Συμβούλιο Ιδρύματος).

Το φοιτητικό κίνημα το προηγούμενο διάστημα στάθηκε στο πλευρό των απεργών διοικητικών υπαλλήλων και πάλεψε από κοινού για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, για μόνιμη και σταθερή εργασία. Ο αγώνας όμως ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, ενάντια στα σχέδια του υπουργείου, της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου πρέπει να γίνει υπόθεση όλων μας. Για μια αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης τους, για ένα πανεπιστήμιο στα χέρια φοιτητών – εργαζομένων, με έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι των επιχειρήσεων!

Εμείς, ο καθένας από μας, κρατάμε μέσα στη γροθιά μας τους κινητήριους ιμάντες του σύμπαντος.

Η ΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Για το σχήμα της Φ.Ε.Ρ.ΜΑ. και γενικότερα για την Ε.Α.Α.Κ., οι εκλογές αποτελούν άλλη μια πολιτική μάχη ανάμεσα στις πολλές που δίνουμε καθημερινά μέσα κι έξω από τις σχολές. Για εμάς οι εκλογές είναι μια μάχη που εμπεριέχει τη λογική της ανάθεσης και που κάποιοι επιδιώκουν να καθοδηγείται από μικροπολιτικά-κομματικά συμφέροντα αλλά αποφασίζουμε να συμμετέχουμε συνειδητά καθώς δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως είναι ένας θεσμός που έχει κατακτηθεί μέσα από αγώνες και αποτελεί μια διαδικασία που αποτυπώνει τους συσχετισμούς, έστω και σε μια συγκεκριμένη χρονική συγκυρία και μπορεί να δώσει στη νεολαία τη δυνατότητα να δώσει δικό της στίγμα. Δε θεωρούμε τις εκλογές ως το μοναδικό μέσο πάλης και έκφρασης, ούτε ότι αποτελούν τη δύναμη ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Το αποτέλεσμα όμως των εκλογών αν και δεν καθορίζει απόλυτα, επηρεάζει τον τρόπο που θα λειτουργεί ο σύλλογος την επόμενη χρονιά, μιας και από τις εκλογές προκύπτουν τα διοικητικά συμβούλια και βγαίνουν οι «εκπρόσωποι των φοιτητών».

Η ΕΑΑΚ συμμετέχει στις εκλογές, γιατί δεν θέλουμε να χαρίσουμε τη διαδικασία λήψης απόφασης σε κανένα φοιτητοπατέρα ή «ειδικό» και γιατί θέλουμε να είναι μια διαδικασία πολιτική, όπου θα αναμετρηθούν αντιλήψεις και όχι γνωριμίες, καφέδες ή κομματικοί μηχανισμοί. Για τον ίδιο λόγο παρεμβαίνουμε στα διοικητικά συμβούλια, όχι για να το παίξουμε οι αφ’ υψηλού παντογνώστες αντιπρόσωποι των φοιτητών, αλλά για να ελέγχουμε τι γίνεται μέσα σε αυτά και για να θέτουμε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων συνεχώς υπό τον έλεγχο των φοιτητών στις γενικές συνελεύσεις, ώστε να αποφασίζει όλος ο σύλλογος και όχι 9 πεφωτισμένα άτομα για εμάς χωρίς εμάς. Στις εκλογές, όπως και στα διοικητικά συμβούλια συμμετέχουμε και παρεμβαίνουμε με τη λογική ΕΝΤΟΣ, ΕΚΤΟΣ κι ΕΝΑΝΤΙΑ.

ΕΝΤΟΣ

Γιατί αντιλαμβανόμαστε τις εκλογές ως μια πολιτική μάχη, καθώς θα καθορίσουν τα όργανα εκπροσώπησης των φοιτητών. Θεωρούμε ότι ριζοσπαστικές αντιλήψεις οφείλουν να συμμετέχουν σε τέτοια όργανα, όχι για να συνδιαλέγονται με αντιδραστικές δυνάμεις αλλά για τα ελέγχουν και να τα εκθέτουν στον κόσμο του συλλόγου.

ΕΚΤΟΣ

Γιατί είμαστε ενάντια σε λογικές αντιπροσώπευσης και δεν κυνηγάμε θεσούλες που εξασφαλίζουν οι εκλογές. Αντίθετα, επιδιώκουμε πολιτικές εκλογές με πολιτική συνείδηση και αγωνιστική συμμετοχή πριν, στις εκλογές και μετά από αυτές. Επίσης επιδιώκουμε οι φοιτητές να στηρίξουν έμπρακτα το σχήμα στις εκλογές, με τη συμμετοχή τους στο ψηφοδέλτιο της Ε.Α.Α.Κ., αλλά και πέρα από αυτές να στηρίζουν το σχήμα, με την ενεργό συμμετοχή τους σε αυτό και να συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη την επομένη των εκλογών.

ΕΝΑΝΤΙΑ

Γιατί απέναντι στη λογική της ανάθεσης και των συνεδριάσεων «κεκλεισμένων θυρών» για τις οποίες δε μαθαίνει ποτέ κανείς, αντιπαραβάλλουμε τη λογική των ζωντανών φοιτητικών συλλόγων, όπου κάθε φοιτητής μέσα από τις γενικές συνελεύσεις , θα μπορεί να εκφράζεται, να αποφασίζει και να αναζητά λύσεις σε κάθε του πρόβλημα, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια του. Μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, όπου γίνονται οι πραγματικές πολιτικές ζυμώσεις μέσω της πολιτικής αντιπαράθεσης και εκφράζονται οι πραγματικοί-διαρκώς μεταβαλλόμενοι- συσχετισμοί των συλλόγων.

ΑΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ...

για τους άλλους...

Ψήφος σε ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ΠΑΣΠ = 

ψήφος υπέρ της ιδιωτικοποίησης της παιδείας, υπέρ των Μνημονίων, της ανεργίας και της διαλυμένης εργασιακής προοπτικής της νεολαίας.

Η ΔΑΠ αποτελεί τον κυρίαρχο εκφραστή της πολιτικής της Κυβέρνησης και της ΕΕ στα πανεπιστήμια και τη δύναμη εκείνη που υπερασπίζεται όλες τις πτυχές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ παλεύει με κάθε τρόπο να «ντύσει» με ένα δήθεν θετικό πρόσημο κάθε μέτρο που κυβέρνηση και υπουργείο προσπαθούν να εφαρμόσουν. Με το «παιδεία 2020» μας είπαν ωστόσο ξεκάθαρα, ποιο είναι το πανεπιστήμιο που αυτοί οραματίζονται. Και πρόκειται για ένα πανεπιστήμιο στα χέρια των επιχειρήσεων και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, χωρίς ίχνος δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα, ένα πανεπιστήμιο βορά στο κεφάλαιο και στις ανάγκες του! Έτσι, μας λένε για ’’Μη κρατικά πανεπιστήμια’’, για ‘’Νέο αποδοτικό μοντέλο διοίκησης’’, για ‘’Σύνδεση της αξιολόγησης των ιδρυμάτων με τη χρηματόδότησή τους’’ αλλά και για ‘’ Πανεπιστημιακή αστυνομία’’. Για την ΔΑΠ – ΝΔΦΚ ένας είναι ο δρόμος και η πρόταση, υποταγή και τυφλή υπακοή σε κυβέρνηση – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. και στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Την ίδια ώρα βέβαια, φροντίζει να διατηρεί ένα πολύ πιο ήπιων τόνων κι απολίτικο προφίλ, με στόχο την απαξίωση της πολιτικής από τους φοιτητές, των συλλογικών διαδικασιών ακόμα και του ίδιου του φοιτητικού συνδικαλισμού! Αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής γραμμής αποτελεί και το τελευταίο της διαμάντι «σύλλογοι πέρα από κόμματα – ΔΑΠ-ΝΔΦΚ». Ποιον κοροϊδεύουν; Είναι αυτοί που μιλάνε για ενεργούς κι ανενεργούς φοιτητές και που δεν έχουν πρόβλημα για την διαγραφή των δεύτερων! Είναι αυτοί που ενώ σκίζουν τα ιμάτιά τους για το ότι είναι ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου, διαβάζουμε σε ανακοίνωσή τους «Ακόμα, η εφαρμογή της νομοθεσίας δεν μπορεί να είναι επιλεκτική, αλλά καθολική. Θα πρέπει σε όλα τα ιδρύματα της χώρας να συσταθούν Οργανισμοί, αφού σήμερα στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα ιδρύματα δεν διαθέτουν τέτοιους. Είναι αδύνατον λοιπόν να μιλάμε για τα επιμέρους, πριν υλοποιηθούν βασικές διατάξεις του νόμου. Είναι αυτοί που συσπειρώνουν ότι ακροδεξιό στοιχείο υπάρχει στις σχολές μας. Ψήφος στη ΔΑΠ – ΝΔΦΚ είναι ψήφος στη κυβέρνηση Σαμαρά, στα μνημόνια και την Ε.Ε., είναι ψήφος στο πανεπιστήμιο – επιχείρηση, είναι ψήφος στους διαλυμένους συλλόγους.

Η ΠΑΣΠ αποτελεί το δεύτερο πυλώνα των κυβερνητικών πολιτικών μέσα στα πανεπιστήμια. Τα κροκοδείλια δάκρυα της ΠΑΣΠ και οι ισχυρισμοί της πως «άλλο ΠΑΣΠ και άλλο ΠΑΣΟΚ» δεν μπορούν πλέον να πείσουν κανένα φοιτητή! Η ΠΑΣΠ είναι η παράταξη που στήριζε τη λαομίσητη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και έστρωσε το έδαφος στην κυβέρνηση με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο για την ψήφιση και την εφαρμογή του νόμου-Διαμαντοπούλου και κάθε άλλης αντιδραστικής μεταρρύθμισης μέσα στα πανεπιστήμια. Η καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία πρέπει να εκφραστεί και στους χώρους των πανεπιστημίων. Είναι τώρα που η ΠΑΣΠ πρέπει να δεχτεί το τελειωτικό της χτύπημα και να απομονωθεί από όλους τους συλλόγους πανελλαδικά.

Ψηφίζοντας ΔΑΠ και ΠΑΣΠ δίνουμε στην κυβέρνηση το δικαίωμα να μιλάει στο όνομά μας και το επιχείρημα ότι οι φοιτητές επικροτούν την πολιτική της (Μνημόνια, ιδιωτικοποίηση της παιδείας, διάλυση φοιτητικής μέριμνας, ανεργία, διάλυση των πτυχίων, υπερεκμετάλλευση) ιδιαίτερα στο χώρο των Πανεπιστημίων.

 Αποχή + Λευκό + Άκυρο = συναίνεση και υποταγή

Σε μια περίοδο όπου η νεολαία βρίσκεται στο στόχαστρο της επίθεσης και καταδικάζεται να είναι η πρώτη γενιά στην ιστορία των τελευταίων 30 και πλέον χρόνων που θα σπουδάζει σε ένα Πανεπιστήμιο Α.Ε., με δίδακτρα, διαγραφές, ολοένα και μεγαλύτερες περικοπές σε σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, σε μια περίοδο όπου η ανεργία στους νέους ξεπερνά το 60% και η μετανάστευση αποτελεί την τελευταία ελπίδα, η αποχή από τις συλλογικές διαδικασίες αποτελεί αυτοκαταστροφική επιλογή. Αυτό γιατί όλη αυτή η στοχοποίηση και διάλυση της νεολαίας είναι αποτέλεσμα πολιτικών που επιβάλλονται όσο εμείς δε στέλνουμε μήνυμα καταδίκης και ανατροπής τους. Ειδικά αυτή την περίοδο, που επιχειρείται η απαξίωση των φοιτητικών συλλόγων και των συλλογικών διαδικασιών και που πολλές φορές ποινικοποιείται ακόμη η ίδια η συνδικαλιστική δράση η αποχή τροφοδοτεί και δυναμώνει αυτές τις επιδιώξεις από πλευράς Κυβέρνησης και Υπουργείου.

Είναι τώρα που πρέπει εμείς να δώσουμε την απάντηση ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι εδώ, είναι μαζικοί, ενεργοί και καταδικάζουν σε κάθε διαδικασία τους την πολιτική που διαλύει τις σπουδές και το μέλλον μας.

Σε μια τέτοια περίοδο είναι αδιανόητο για ένα νέο άνθρωπο να απέχει από τις διαδικασίες και να αδιαφορεί για αυτές. Γιατί αυτές είναι που θα καθορίσουν σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό τη ζωή του εντός και εκτός σχολής αλλά και τους όρους με τους οποίους θα μπορεί να διεκδικήσει συλλογικά αυτά που του αξίζουν. Το μήνυμα απάθειας που στέλνει η αποχή αλλά και η ασάφεια του λευκού και του άκυρου, θα δώσουν το πράσινο φως για τη «νομιμοποίηση» των πολιτικών που ήδη διαλύουν τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και υποβαθμίζουν το επίπεδο ζωής γενικότερα.

«Δε θα σωθείς μόνος σου. Ή όλοι μαζί ή κανείς μας..»

Η αποχή είναι επιλογή που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις τάσεις αμφισβήτησης που υπάρχουν στη

νεολαία. Ίσα- ίσα, στέλνει μήνυμα αδιαφορίας και συναίνεσης των φοιτητών στο πακέτο μέτρων που μας ετοιμάζουν, ενώ τελικά ανακουφίζει ΠΑΣΠ και ΔΑΠ αφού δεν τις καταγγέλλει και δεν τις περιθωριοποιεί όπως πρέπει. Όπως άλλωστε αποδεικνύει η πολιτική του κεφαλαίου κανένα πρόβλημα δεν είχαν με την αδιαφορία και την απαξίωση γενικά της πολιτικής, αντίθετα εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Αυτό που φοβούνται είναι η ενεργή παρέμβαση του λαού στα κοινωνικά γεγονότα!

  

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑΣ...

ΚΝΕ/ΠΚΣ/ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ/ΜΑΣ

Η πολιτική που ασκεί η παράταξη της ΚΝΕ στο πανεπιστήμιο κάνει φανερές τις αδυναμίες και τα αδιέξοδα της με αποκορύφωμα την αδιαφορία της για τον σύλλογο και για την ενίσχυση του μέσω των γενικών συνελεύσεων. Επιπλέον,  επιχειρεί τη λήψη αποφάσεων (ακόμα και αγωνιστικών που απαιτούν μαζικότητα) πρωτίστως από το Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ), το οποίο είναι ένα  μακρινό και αποκομμένο όργανο από τους φοιτητές. Πρόκειται για την λογική με την οποία συμμετέχει και στις εκλογές, καθώς καλεί την φοιτητιώσα νεολαία με την ψήφο της να της παραδώσει την μοίρα και τις αποφάσεις του συλλόγου για την επόμενη χρονιά, καλλιεργώντας  με αυτόν τον τρόπο τάσεις και λογικές ανάθεσης. 

Όποιον αγώνα δεν μπορεί να τον ελέγξει, τον απαξιώνει και καλεί τον κόσμο μονάχα σε πορείες διαμαρτυρίας, καθώς θεωρεί πως το κίνημα δεν μπορεί να πετύχει  νίκες στο σήμερα και μικρές υλικές κατακτήσεις. Επιδίδεται σε μία συνεχή λασπολογία προς τις υπόλοιπες δυνάμεις του κινήματος, ενώ ταυτόχρονα προβάλλει τη νίκη μόνο μέσω της εκλογικής ισχυροποίησης του ΚΚΕ. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι η στάση της ΠΚΣ, η οποία συνεχίζει ακάθεκτη την επίθεση προς τ’ αριστερά, την ίδια στιγμή που η τεράστια επίθεση που έχει εξαπολυθεί, απαιτεί συνεργασία και κοινή δράση των δυνάμεων που αγωνίζονται.

...ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ

ΑΡΕΝ

Ακολουθεί τα πολιτικά αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι γεγονός η αδυναμία της να διαμορφώσει μία πολιτική πρόταση και να συγκροτήσει ένα υπαρκτό ρεύμα μέσα στα πανεπιστήμια. Μένει στις λογικές ενσωμάτωσης και διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, καλιεργεί την εκλογική αναμονή και όχι την προώθηση του κινήματος. Την ίδια ώρα που μιλάει για αλληλεγγύη και αντίσταση αποχωρεί από τους φοιτητικούς συλλόγους (άφαντη όλο τον χρόνο) και προσπαθεί να κρατήσει το κίνημα σε μια ρηχή, ακίνδυνη διαμαρτυρία χωρίς να προσφέρει ουσιαστικά στους αγώνες, προκειμένου να αναδείξει τη "λύση" της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. "Καταγγέλλει" (πλέον ούτε αυτό)  τα μνημόνια και τις "κακές" κυβερνήσεις που μας έφτασαν ως εδώ - αρνείται όμως να καταλάβει ότι είναι η ίδια η φύση του συστήματος που δημιουργεί μνημόνια, την ΕΕ, φτώχεια, ανεργία και πως για να ανατραπούν όλα αυτά χρειάζεται ένα μαζικό πολιτικό κίνημα που θα έρθει σε ρήξη με τους πυλώνες που στηρίζουν τον καπιταλισμό. Με μεγάλη αφέλεια προτείνει τη συγκρότηση μιας αριστερής κυβέρνησης η οποία θα επαναδιαπραγματευθεί εντός ΕΕ τις πολιτικές λιτότητας, λες και το κεφάλαιο μπορείς να το ξεγελάσεις ή η ΕΕ είναι σύμμαχος και όχι το στρατηγείο της επίθεσης στα δικαιώματα και τις ανάγκες  μας.

Δεν θα πεθάνουμε κουφάλα νεκροθάφτη!

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ

ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ

Η γενιά μας όμως σε αυτά τα σχέδια δεν θα υπακούσει! Θα σκύψουμε το κεφάλι διαλέγοντας την αποξένωση, τον ανταγωνισμό, τον ατομικό δρόμο και την εξαθλίωση της ανεργίας και της φτώχειας; Η απάντηση δυνατή και ξεκάθαρη: ΌΧΙ! Θα σηκώσουμε το ανάστημα μας και θα ανατρέψουμε τα σχέδια τους! Στον κοινωνικό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν εμείς δεν θα υπακούσουμε γιατί έχουμε την αξιοπρέπεια να εξεγειρόμαστε και να διεκδικούμε όλα όσα μας ανήκουν δικαιωματικά!

ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Ψήφος και στήριξη στην Ε.Α.Α.Κ. σημαίνει ενίσχυση της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής αριστεράς μες στα Πανεπιστήμια, της δύναμης αυτής που όχι απλά υπάρχει στα κινήματα και στους αγώνες αλλά συμβάλλει με κάθε τρόπο στη δημιουργία, την αναβάθμισή και την περαιτέρω πολιτικοποίησης τους. Δεν πρεσβεύουμε την αριστερά που κάθεται στη γωνιά της απαγγέλοντας ξύλινους λόγους και επιδιώκει την οργανωτική της αναβάθμιση, αλλά αυτή που δίνει κάθε μάχη ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας, των μνημονίων και της εξαθλίωσης καθώς και στους εκφραστές τους (κυβερνήσεις-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.-Κεφάλαιο). Παλεύουμε για μία νεολαία ενωμένη με την υπόλοιπη πληττόμενη πλειοψηφία που θα βγαίνει μαχητικά στο προσκήνιο, όχι διεκδικώντας απλά τα δικαιώματά της με παραστάσεις διαμαρτυρίας, αλλά ισχυροποιώντας τους αγώνες της με την επιβολή των αναγκών της. Ψήφος στην Ε.Α.Α.Κ. και την αντικαπιταλιστική αριστερά δεν είναι ψήφος ανάθεσης, σημαίνει συλλογική στράτευση στις μάχες που μας περιμένουν και ενίσχυση της αντίληψης ότι οι συλλογικοί αγώνες είναι το μέσο για να ενωθεί κάθε φωνή, η φωνή να γίνει λόγος και ο λόγος να γίνει πράξη .

Σε μια περίοδο που νεολαία και εργαζόμενοι δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση που έχουμε βιώσει ποτέ, η σπουδάζουσα νεολαία πρέπει να κάνει ξεκάθαρο σε κάθε τόνο πως δεν υποτάσσεται και δε συναινεί με την υποβάθμιση της ζωής της και την διάλυση του μέλλοντός της. Πρέπει να βροντοφωνάξει πως θα τη βρουν απέναντί τους σε όλες τις μάχες, απ’ την πιο μικρή ως την πιο μεγάλη, από το κομμένο σύγγραμμα μέχρι το νόμο Αρβανιτόπουλου και από το κλείσιμο σχολών μέχρι τον αγώνα για δουλειά με δικαιώματα.

Ειδικά φέτος που οι φοιτητικές εκλογές διεξάγονται λίγο πριν τις ευρωεκλογές αλλά και τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, οι κυβερνητικές παρατάξεις (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ,..) τις βλέπουν σαν βούτυρο στο ψωμί τους, αφού στήριξη των δυνάμεων αυτών θα σημαίνει συναίνεση της νεολαίας στα σχέδια Κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.-Κεφαλαίου, που μας εξαθλιώνουν.

Ψήφος και στήριξη στην Ε.Α.Α.Κ. δε σημαίνει ψήφος διαμαρτυρίας. Σημαίνει ψήφος κινηματικής προοπτικής και αποτελεί ενίσχυση των δυνάμεων που αγωνίζονται για δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους ,για την ανασυγκρότηση και ενίσχυση του φοιτητικού κινήματος, για αξιοπρεπή δουλειά με δικαιώματα, για πολιτικές ελευθερίες και για την υπεράσπιση του ασύλου. Δυνάμεις που βλέπουν πως υπάρχει άλλος δρόμος , ένας δρόμος χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, χωρίς πολιτικές εξαθλίωσης, αλλά με όραμα και πράξη τις ανάγκες των φοιτητών και των εργαζομένων.

Αν ο κόσμος δεν έχει χώρο για μας…άλλο κόσμο να φτιάξουμε!

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ_

Ανατροπή του νέου νόμου-πλαίσιο, καθώς και όλων των προηγούμενων νόμων της αγοράς( Αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ) για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, μεταφορές για όλους δωρεάν. Όχι στο κλείσιμο των εστιών και το ξεπούλημά τους.

Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους απαλλαγμένη από τους

νόμους της αγοράς. Κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες.

Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό.

Ενιαία προγράμματα σπουδών ενάντια στην ειδίκευση. Καμία πιστοποίηση έξω από το ενιαίο πτυχίο.

_ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Δεν πληρώνουμε το χρέος τους άμεση διαγραφή του. Λεφτά για την Παιδεία, την Υγεία, τις κοινωνικές

παροχές, όχι για τις τράπεζες και τους επιχειρηματίες.

Έξοδος από την Ε.Ε. και το ευρώ

Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, με εργατικό έλεγχο.

Κάτω το «σύμφωνο πρώτης απασχόλησης» για τη νεολαία  που μας αναγκάζει να ζούμε με μισθούς πείανας Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης σε δημόσιο, ιδιωτικό τομέα. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Μείωση των ωρών εργασίας με αύξησητων αποδοχών. Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την ανεργία. Κανένας νέος άνεργος-ανασφάλιστος στο βωμό της κρίσης.

Μαζικές προσλήψεις στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και στα κλεισίματα. Αυξηση της χρηματοδότηση απο τον προυπολογισμο για την Παιδεια.

Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Κάτω τα χέρια από το

άσυλο. Κανένα μέτρο ενάντια στο δικαίωμα της διαδήλωσης, της απεργίας και της κατάληψης.

Άμεση κατάργηση όλων των τρομονόμων.

Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους. Καθολική κοινωνική ασφάλιση. Μείωση των ορίων

συνταξιοδότησης. Αύξηση των συντάξεων. Να γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα των ταμείων.

...στη μάχη της γενιάς μας θα βγούμε ΝΙΚΗΤΕΣ!