Σικάγο 1886: Τόσο παλιό και όμως τόσο επίκαιρο

Σικάγο 1886: Τόσο παλιό και όμως τόσο επίκαιρο

Την ιστορία την γράφουν οι νικητές. Στην σύγχρονη ιστορία γεγονότα και καταστάσεις με τα οποία η αστική πολιτική δεν μπορεί να συγκρουστεί μαζί τους είτε εντέχνως τα απέκρυπτε, είτε προσπαθούσε να αλλάξει την σημασία τους. Χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα αποτελεί και η ταξική πρωτομαγιά, η εξέγερση των εργατών στο Σικάγο. Τα σύγχρονα ιστορικά πρότυπα έχουν αναδείξει την εργατική πρωτομαγιά περισσότερο σαν την ημέρα των λουλουδιών, μια αργία που κλείνουν σχολεία και οι εργαζόμενοι δεν δουλεύουν και πάνε εκδρομές παρά σαν μια μέρα σκληρής ταξικής σύγκρουσης και αμφισβήτησης της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.

Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι πριν από 125 χρόνια, το 1886 στο Σικάγο θυσιάστηκαν εργάτες στην προσπάθεια τους να κάνουν πράξη το αίτημα τους για 8 ώρες δουλειά – 8 ώρες ανάπαυση -8 ώρες ζωή; Προσπαθώντας δηλαδή να βάλουν αυτοί το χρονοδιάγραμμα, και τις ανάγκες τους μπροστά. Στις ΗΠΑ την πρωτομαγιά του 1886 κανονίζεται απεργία για την καθιέρωση του οχτάωρου από πολλά συνδικάτα η οποία ξεκινά στο Σικάγο και φτάνει τις 65.000 απεργούς ενώ δεκάδες χιλιάδες απεργούσαν σε όλη την Αμερική, ως μια κορύφωση ενός μαζικού εργατικού κινήματος όλο το προηγούμενο διάστημα. Αντιμέτωποι με μια εντυπωσιακή απεργία σε όγκο και δύναμη οι μεγάλοι επιχειρηματίες και βιομήχανοι αποφασίζουν να την συντρίψουν. Τη Δευτέρα, λοιπόν, 3 Μάη στο εργοστάσιο McCormick που οι εργάτες απεργούσαν για την απόλυση 1400 εργατών που ζητούσαν να σταματήσει η δίωξη συναδέλφων τους για συνδικαλιστική δράση , ξεσπάνε επεισόδια μεταξύ απεργών και απεργοσπαστών  και η αστυνομία βρίσκει την ευκαιρία να επέμβει σε βάρος των πρώτων. Οι συγκρούσεις και οι ταραχές ήταν ανεξέλεγκτες (χαρακτηριστική είναι η χρήση όπλων και από τις 2 πλευρές) με αποτέλεσμα τον τραυματισμό και τον θάνατο εκατοντάδων εργατών και αστυνομικών.

 

Αυτά τα γεγονότα κατέστησαν την πρωτομαγιά ημέρα μνήμης και αγώνα για το εργατικό κίνημα, και  στην Ελλάδα η πρωτομαγιά έχει μια ιδιαίτερη  ιστορική σημασία. Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη και το 1893, 2000 εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Το 1936 έχουμε τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης με τις καταλήψεις εργοστασίων όπου η επίθεση της χωροφυλακής οδήγησε σε αρκετούς νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Οι δολοφονίες των εργατών, και ιδιαίτερα ο θρήνος μιας μάνας πάνω από το νεκρό κορμί του γιού της αποτέλεσαν την έμπνευση του Γιάννη Ρίτσου για τον "Επιτάφιο". Την Πρωτομαγιά του 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών σε αντίποινα για την εξόντωση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του, εκτέλεσαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, 200 Έλληνες κομμουνιστές.

Η Πρωτομαγιά του 1886 έγινε το σύμβολο μιας νέας εποχής στη ζωή και τον αγώνα των εργατών ενάντια στην αστική τάξη, για το δικαίωμα στη δουλειά, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά του κεφαλαίου. Έδειξε ότι ο εχθρός δεν είναι ανίκητος. Το εργατικό κίνημα, η νεολαία και οι αγώνες τους μπορούν να αλλάζουν τα πράγματα, να αντιστέκονται, να δημιουργούν ρήγματα στην κυριαρχία τους. Από αυτή την σκοπιά οφείλουμε να δούμε και τα νοήματα που έχει η                                                                                    Πρωτομαγιά στο σήμερα.

Με οδηγό ότι η αστική τάξη δεν είναι ανίκητη πρέπει να πορευόμαστε. Σε μία περίοδο ασύλληπτου κοινωνικού πλούτου, τεράστιων παραγωγικών δυνατοτήτων αλλά και όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, οι κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης, και στην χώρα μας, είτε είναι «δεξιές», «κεντροδεξιές» ή «κεντροαριστερές» ακολουθούν την ίδια, αντεργατική πολιτική της άγριας λιτότητας της συντριβής των συλλογικών δικαιωμάτων των εργατών - παραγωγών του πλούτου και υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τον «ιερό νόμο» της κερδοφορίας και του ανταγωνισμού. Αυτή είναι άλλωστε η προσπάθεια επιβολής ενός «μόνιμου μνημονίου» στους εργαζόμενους, αλλά  και η πολιτική της Ε.Ε., του ΔΝΤ και όλων των υπερεθνικών οργανισμών και οι όποιες διαφοροποιήσεις χρησιμοποιούνται σαν «αναισθητικά» για την ακόμη πιο αποφασιστική λεηλασία των εργατικών δικαιωμάτων.

 

Τώρα είναι η ώρα ενός νέου εργατικού κινήματος που θα συγκροτήσει αντίπαλο δέος στα σχέδια εργοδοσίας-ΕΕ-ΔΝΤ. Τώρα είναι η ώρα το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία 

να σταθούν πλάι στο εργατικό και να προβάλουν και να επιβάλουν τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους. Τώρα είναι η ώρα να απομονωθεί ο υποταγμένος συνδικαλισμός και η γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Για μια συνολική αντεπίθεση και ένα νέο γύρο αντιπαράθεσης του εργατικού κινήματος. Με μια άλλη αριστερά, αντικαπιταλιστική και σύγχρονα επαναστατική. Αναμέτρηση παντού!

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/5 10 π.μ. ΚΑΜΑΡΑ

Η ΕΛΠΙΔΑ ΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΕΡΧΕΤΑΙ

Η ΕΛΠΙΔΑ ΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΕΡΧΕΤΑΙ

Το νέο Πολυνομοσχέδιο για την παιδεία παρουσιάστηκε από το Υπουργείο Παιδείας πριν λίγες μέρες και μόνο ελπιδοφόρο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί για τους φοιτητές και το μέλλον του δημόσιου ελληνικού Πανεπιστημίου. Παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ για απόσυρση του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, καθώς αυτό αποτελεί πάγιο αίτημα των φοιτητών, φαίνεται πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην ουσία κινείται στην ίδια κατεύθυνση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις έχοντας στο τιμόνι των «αλλαγών» τη διατήρηση και παγίωση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Φαίνεται, λοιπόν, για ακόμα μία φορά, ότι είναι αδύνατον μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και με την αποδοχή  της αποπληρωμής του χρέους να μπορούν να εκφραστούν οι ζωτικές ανάγκες των εργαζομένων, των φοιτητών και  συνολικά της κοινωνίας, τη στιγμή που τα προβλήματά μας θα είναι ακόμα εδώ παρά τις υποτιθέμενες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης! Προβλήματα που στην τριτοβάθμια εκπαίδευση εκφράζονται  μέσα από την υποχρηματοδότηση, τη σίτιση, την στέγαση και γενικότερα τη μέριμνα, την έλλειψη καθηγητών και έλλειψη απαραίτητων υποδομών για την εκπαιδευτική διαδικασία!

ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΝΟΥΝ

Τα νέα μέτρα της κυβέρνησης για το πανεπιστήμιο δεν είχαμε καμία αυταπάτη ότι θα μπορούσαν να δώσουν λύση στα αιτήματά μας,  που σαν φοιτητικό κίνημα έχουμε αποτυπώσει μέσα από τους αγώνες όλου του προηγούμενου διαστήματος. Προκειμένου να εξασφαλιστεί η «Δημοκρατία» και εντός του Πανεπιστημίου, που ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε καραμέλα προεκλογικά, προχωρά μέσα από το πολυνομοσχέδιο στη συμμετοχή των φοιτητών στη λήψη αποφάσεων και στην αναγνώριση του ασύλου.Όσον αφορά το πρώτο ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί το φοιτητικό κίνημα να συνδιαλέγεται και να διαπραγματεύεται στα όργανα διοίκησηςκάτι που είναι αντίθετο με την πάγια λογική και πρακτική του φοιτητικού κινήματος. Οι φοιτητές δεν πρόκειται να παζαρεύουν τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους μέσω εκπροσώπων σε όργανα του πανεπιστημίου αλλά θα τα επιβάλλουν χωρίς να πέφτουν στους εκβιαστικούς κλοιούς της υποχρηματοδότησης, του χρέους, της Μπολόνια και της ΕΕ. Όσο για το δεύτερο  μια μέρα μετά από αυτή την εξαγγελία και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δίνει εντολή για την εισβολή της αστυνομίας στην κατειλημμένη πρυτανεία του ΕΚΠΑ. Ξημερώματα, καταλύθηκε το άσυλο στο πιο κεντρικό πανεπιστημιακό κτίριο της χώρας, στα Προπύλαια με την εισβολή των  πάνοπλων  ΜΑΤ. Αυτή είναι τελικά η κουτσουρεμένη δημοκρατία που προασπίζονται, μια δημοκρατία χωρίς εκείνες τις μορφές αντίστασης που θέλουν να επιβάλλουν τις πραγματικές ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας κόντρα στη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης προς όφελος του κεφαλαίου.

Πιο σημαντικό είναι όμως να αναφέρουμε ποια είναι εκείνα τα αιτήματα των φοιτητών και των εργαζομένων του πανεπιστημίου που παρά την κρισιμότητά τους δεν γίνεται πουθενά λόγος μέσα στο προς ψήφιση πολυνομοσχέδιο. Τα αιτήματά μας για αύξηση της χρηματοδότησης για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ και οι προσλήψεις προσωπικού έτσι ώστε να καλυφθούν στο έπακρο οι λειτουργίες των ιδρυμάτων, οι δωρεάν φοιτητικές παροχές για να μπορούν όλοι να σπουδάζουν ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης, η ανατροπή της επιχειρηματικής λειτουργίας του πανεπιστημίου για να μη γίνεται η γνώση και η έρευνα έρμαια στο όνομα της παραγωγικής και οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας  αλλά εργαλεία για την κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας, έπεσαν στο κενό. Και αυτό γιατί κύριο μέλημα της κυβέρνησης είναι η αποπληρωμή του χρέους, η υλοποίηση των κατευθύνσεων της ΕΕ για διάλυση του δημόσιου-δωρεάν πανεπιστημίου και η επίτευξη εν τέλει του στρατηγικού στόχου του κεφαλαίου να ξεπεράσει την κρίση του αξιοποιώντας το πανεπιστήμιο ως νέο πεδίο κερδοφορίας. Επίσης με το παρόν πολυνομοσχέδιο η κυβέρνηση δε θίγει σε καμία περίπτωση την παγείωση της λιτότητας στα ελληνικά πανεπιστήμια. Σε μια προσπάθεια ενσωμάτωσης του φοιτητικού κινήματος και του συνόλου της πανεπιστημιακής κοινότητας υλοποιεί σε σημεία αιτήματα μιας προηγούμενης περιόδου που όμως δεν έχουν κανένα δημοσιονομικό κόστος ( μην το παρατραβήξουμε έχουμε και τις δόσεις του χρέους!), όπως είναι οι διαγραφές.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΛΛΑΞΕ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΟΧΙ!

Παρά την εναλλαγή της κυβέρνησης οι ανάγκες όλης της νεολαίας και της εργατικής τάξης παραμένουν! Για αυτό δεν γίνεται να υπακούσουμε σε κανένα συμβιβασμό, δεν συνδιαλεγόμαστε, δεν διαπραγματευόμαστε τη ζωή και το μέλλον μας! Κόντρα σε όσους μιλάνε για εκλογές και καλλιεργούν την αναμονή και την ανάθεση βάζουμε μπροστά τις γενικές μας συνελεύσεις , τη συγκρότηση και αντεπίθεση του φοιτητικού κινήματος για να μην περάσει η νέα συμφωνία του Μαΐου/Ιουνίου και μαζί με αυτή να ανατραπεί το νέο πολυνομοσχέδιο για την παιδεία και ολόκληρος ο νόμος πλαίσιο που είναι ακόμα εδώ. Γιατί τελικά η πραγματική ελπίδα κατοικεί στις συλλογικές μας διαδικασίες , στους συλλογικούς αγώνες εργαζομένων και νεολαίας που στους δρόμους παλεύουν να την αναστήσουμε και να ζήσουν ελεύθερα!