ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ

"Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΑΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

ΚΑΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΑΝ ΦΑΡΣΑ.."

                                                                                                                                      Καρλ Μαρξ

    Λίγες μέρες πριν τη συμπλήρωση 40 ετών από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, γίνεται σαφές     οτι η φετινή 17 Νοέμβρη είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ. Η ίδια η κυβέρνηση Σαμαρά φρόντισε να το επιβεβαιώσει με την πραξικοπηματική επέμβαση στο κατειλημμένο κτήριο της ΕΡΤ, εκεί όπου εδώ και 5 μήνες οι εργαζόμενοι, μετά την απόφαση του Ιούνη για το κλείσιμο της, παίρνοντας ουσιαστικά την κατάσταση στα χέρια τους αντιστέκονταν στην κυβερνητική επίθεση δίνοντας την μάχη τόσο για τις θέσεις εργασίας τους αλλά και για μια πραγματική, ελεύθερη δημόσια τηλεόραση στην υπηρεσία του λαού. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι εικόνες από τα ΜΑΤ στο κτήριο της ΕΡΤ δεν ξενίζουν πλέον κανέναν, αποτελόυν στιγμιότυπο των τελευταίων ετών και δεν ήρθαν ως κεραυνός εν αιθρία.

Τα τελευταία χρόνια, εν μέσω βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης, αυτή η κυβέρνηση αλλά και οι προηγούμενες, απομονωμένες και χωρίς κοινωνικές συμμαχίες επιλέγουν την ιδεολογική και βίαιη καταστολή του κινήματος και των αγώνων στα πλαίσια ενός κοινοβουλετικού ολοκληρωτισμού. Πρόκεται για την κυβέρνηση που εξυπηρετώντας πιστά τις εντολές της ΕΕ και του ΔΝΤ καλλιεργέι την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων εξισώνοντας τους νεοναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής με τους αγωνιστές και τις λαικές κινητοποιήσεις και την αντικαπιταλιστική αριστερά που μιλάει για την έξοδο από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Είναι οι ίδιοι που καταργώντας κάθε έννοια εργατικού δικαίου κρίνουν παράνομες και καταχρηστικές τις εργατικές κινητοποιήσεις, συλλαμβάνουν μαθητές σε σχολικές καταλήψεις και χαρακτηρίζουν με τον όρο “τρομοκρατική οργάνωση” τους κατοίκους στις Σκουριές που αγωνίζονται για γη και ελευθερία εδώ και 2 χρόνια μόλις λίγα χιλιόμετρα δίπλα μας. Είναι η κυβέρνηση η οποία την ίδια στιγμή που προβάλλει την νομιμότητα ως υπεράνω όλων καταστρατηγεί το σύνταγμα, άλλοτε ευαγγέλιο των αστικών κομμάτων περνώντας νύχτα με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου μέτρα που βυθίζουν τον λαό στην φτώχεια, την ανεργία και την ανέχεια, στον στόχο εξυπηρέτησης του χρέους.

  

 Είναι ο μόνος τρόπος να επιβληθεί η κυβέρνηση απέναντι στο κίνημα και στις αντιστάσεις του λαού στο υπάρχον πλαίσιο πολιτικής αστάθειας όπως αντίστοιχα στο πλαίσιο οικονομικής αστάθειας που γεννά η κρίση, μόνος δρόμος για να την ξεπεράσει το σύστημα είναι η σκληρή λιτότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις και η αναζήτηση νέων πεδίων κερδοφορίας όπως είναι το πανεπιστήμιο. Ειδικά και στο ΑΠΘ το τελευταίο διάστημα βλέπουμε πώς διαλύεται κάθε έννοια φοιτητικής μέριμνας με περικοπή δωρεάν συγγραμμάτων, με ιδιωτικοποίηση και αυστηρότερα κριτήρια σε λέσχη και σε εστίες, χωρίς να φαίνεται απίθανο πλέον να επιβληθούν δίδακτρα στους προπτυχιακούς, όπως γίνεται τώρα στους μεταπτυχιακούς φοιτητές. Με αυτόν τον τρόπο καταργείται ουσιαστικά ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του πανεπιστημίου ενώ παράλληλα αυτό συνδέεται όλο και περισσότερο με τις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου. Πρόκεται ξεκάθαρα για ένα πανεπιστήμιο επιχειρηματικό με χρηματοδοτήσεις απο ιδιώτες βάσει εξωτερικής αξιολόγησης, με έρευνα που υπάγεται στις ανάγκες του κεφαλαίου, με εταιρίες να καθορίζουν προγράμματα σπουδών και παρεχόμενη γνώση που δεν ωφελεί τις ανάγκες της κοινωνίας. Ένα πανεπιστήμιο αυταρχικό, με εξωπανεπιστημιακά στοιχεία να διοικούν (συμβούλια διοίκησης), με διαγραφές φοιτητών, πειθαρχικές διώξεις όσων αγωνίζονται και με συνεχείς καταπατήσεις του ασύλου απένταντι σε κάθε φοιτητικό και εργατικό αγώνα που διεξάγεται εντός πανεπιστημίου, όπως ακριβώς συνέβει πέρυσι στην 17 Νοέμβρη και λίγες μέρες μετά στην απεργία των εργολαβικών. Ένα πανεπιστήμιο που εν ολίγοις μπορεί να χωράει ιδιώτες και επιχειρήσεις αλλά όχι τους φοιτητές που η ένταση των ταξικών φραγμών τους απαγορεύει οικονομικά την δυνατότητα σπουδών και τους εργαζομένους οι οποίοι απολύονται, όπως συμβαίνεται με τους συναγωνιστές διοικητικούς.

   

Οι ομοιότητες της χούντας των συνταγματαρχών με τη σύγχρονη χούντα των μνημονίων και του κεφαλαίου καθιστούν αναγκαία μια συνολική απάντηση του λαικού κινήματος με το φοιτητικό κίνημα να παίζει καθοριστικό ρόλο μέσα σε αυτό, όπως ακριβώς συνέβει 40 χρόνια πρίν. Στο να γίνει αυτή η αναγκαιότητα πράξη όχι μόνο δεν συμβάλλουν αλλά αντίθετα βρίσκονται απέναντι της ΔΑΠ και ΠΑΣΠ που εξυπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης δρώντας ως τα μνημονιακά χέρια των εκάστοτε κυβερνήσεων εντός των σχολών. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, παράταξη της Νέας Δημοκρατίας και της ΟΝΝΕΔ στα πανεπιστήμια εδώ και χρόνια μιλούσε για την είσοδο των επιχειρήσεων σε αυτά, την κατάργηση του ασύλου, την εξωτερική αξιολόγηση και την εξίσωση ιδιωτικών κολλεγίων με τα πανεπιστήμια. Είναι πολιτικοί απόγονοι των δολοφόνων του Τεμπονέρα και αυτοί που για χρόνια δεν αναγνώριζαν τον αγώνα του Πολυτεχνείου, ενώ στο σήμερα σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια συλλογικής διαδικασίας στις σχολές,αναστέλλοντας κάθε απόπειρα φοιτητικού κινήματος, δείχνοντας ως μόνη λύση τον ατομικό δρόμο, τα πάρτυ και τον καριερισμό. Η ΠΑΣΠ, των ψευδοαγωνιστικών κορώνων του παρελθόντος συγκυβερνά χρόνια με τη ΔΑΠ στα πανεπιστήμια, όπως συμβαίνει σήμερα σε κεντροπολιτικό επίπεδο (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), συνδιαμόρφωσε με το Υπουργείο τον νόμο Διαμαντοπούλου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και λειτουργεί εξίσου ανασταλτικά σε οποιαδήποτε προσπάθεια γενικών συνελεύσεων και αγώνων.

  

Για εμάς το αναγκαίο στο σήμερα είναι η αναζωογόνηση των συλλογικών διαδικασιών και η συγκρότηση φοιτητικού κινήματος από τη βάση προκειμένου οι αγώνες να είναι στα χέρια των φοιτητών στην βάση δημοκρατικών διαδικασιών. Ένα φοιτητικό κίνημα μαζικό και μαχητικό, ικανό να μπορεί να διασφαλίζει καλύτερους όρους διαβίωσης για την μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών, που τα τελευταία χρόνια χτυπιούνται με πρωτοφανή τρόπο. Φοιτητικό κίνημα που θα μπορεί να παίξει πρωτοπόρο και καθοριστικό ρόλο σε όλες τις μεγάλες και μικρές μάχες εντός κι εκτός πανεπιστημίου, σε σύμπλευση με το μαχόμενο εργατικό κίνημα που απαιτεί η εποχή. Ένα φοιτητικό κίνημα που θα συγκρούεται με τις κυβερνητικές και μνημονιακές πολιτικές ενάντια στην ΕΕ και το ΕΥΡΩ, ενάντια τελικά στο ίδιο το σύστημα που γεννά την κρίση και την εκμετάλλευση.

Εμπνεόμαστε από τις τεράστιες μάχες του νεολαιίστικου κι ευρύτερα λαικού κινήματος όλα αυτά τα χρόνια. Αντλούμε δύναμη κι ελπίδα από την ηρωική εξέγερση του πολυτεχνείου για τις μάχες του σήμερα. Όπως τότε η νεολαία ήταν στην πρώτη γραμμή ενάντια στη χούντα και το ΝΑΤΟ, έτσι και  τώρα η γενιά που δεν έχει αύριο καλείται να ξεσηκωθέι για να κατακτήσει το μέλλον που της αξίζει. Για εμάς τα αιτήματα  του χθές ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, είναι τα σημερινά ΜΟΡΦΩΣΗ-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.Αιτήματα που δε μπορούν να γίνουν πράξη ούτε με την απάθεια και τον ατομισμό ούτε με προτάσεις μομφής κι εκλογική αναμομή... Ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να ζήσουμε μακρυά από χούντες και μνημόνια, είναι ο μαζικός κι ανυποχώρητος αγώνας μέχρι τη συνολική ανατροπή...

                                                     

 ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ ΛΟΙΠΟΝ