"ΟΙ ΔΕΚΕΜΒΡΗΔΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ"

"ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΤΕ ΗΣΥΧΟΙ"

Πάλη μέσα από τα συλλογικά μας όργανα ενάντια στην τρομοκρατία, την αυταρχικοποίηση και τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό που θέλει να επιβάλει το κεφάλαιο και οι εκφραστές του. Διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών μας!

6 Δεκέμβρη 2008. Η είδηση της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από σφαίρα μπάτσου έχει συγκλονίσει την ελληνική κοινωνία. Το τι ακολούθησε γνωστό. Η συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση της κοινωνίας ενάντια στις πολιτικές της κυβέρνησης, αλλά και της βαρβαρότητας του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος (το οποίο βρίσκεται τότε στα πρώτα στάδια της βαθιάς του κρίσης) μετατρέπεται σε μια συνολική επίθεση και αμφισβήτηση της νεολαίας (και όχι μόνο) σε όλες αυτές τις «αξίες» της ανταγωνιστικότητας, της τάξης και της ασφάλειας που προσπαθεί να εγκαθιδρύσει η κυβέρνηση. Αφορμή, η κορύφωση όλου αυτού του δόγματος με τη δολοφονία του Αλέξη. Παρ’ όλα αυτά, όλη αυτή η εξεγερτική κατάσταση δεν κατάφερε να πάρει αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά. Η οργή της νεολαίας δεν κατάφερε να γίνει συνείδηση και η πάλη και τα οδοφράγματα παρέμειναν μόνο ενάντια στην αστυνομία και το τι αυτή πρεσβεύει, αποτυγχάνοντας να δώσουμε συνολικότερη έκφραση στον αγώνα μας ενάντια στην καταστολή, ενάντια στο κράτος και το εκμεταλλευτικό αυτό σύστημα.

Σχεδόν 6 χρόνια μετά το τοπίο φαίνεται ακόμη θολό, το μέλλον της νεολαίας ακόμη πιο μαύρο και οι συσχετισμοί φαίνεται να έχουν γύρει προς την πλευρά των «από τα πάνω». Η ανεργία έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα, οι μισθοί είναι στον πάτο, τα προγράμματα voucher το μέλλον  μας και η μετανάστευση μας προβάλλεται σαν ελπίδα. Η πολιτική της Ε.Ε. γονατίζει ακόμη την κοινωνία, γονατίζει ακόμη τη νεολαία. Μόλις τον προηγούμενο μήνα είδαμε ότι ο αντίπαλος «δε σηκώνει κουβέντα». Ο ξεσηκωμός των συμφοιτητών μας στην Αθήνα ενάντια στους οργανισμούς, τις διαγραφές, αλλά και το μαύρο εργασιακό μας μέλλον έδωσε την καλύτερη αφορμή στην κυβέρνηση για να δείξει το ακροδεξιό της πρόσωπο. «Όποιος αντιδρά θα καταστέλλεται μέχρι τέλους και δε θα σηκώνει κανείς κεφάλι»! Αυτό είναι το δόγμα της κυβέρνησης, αυτές είναι οι επιταγές του σύγχρονου καπιταλισμού.

Παράλληλα, ένας ακόμη αγώνας επιβίωσης και αξιοπρέπειας που διεξάγεται δέχεται την πιο ύπουλη και απάνθρωπη επίθεση από μεριάς του κράτους. Ο Νίκος Ρωμανός συνελήφθη λίγα χρόνια πριν για «διπλή ληστεία σε τράπεζα» με 16 έτη ποινή. Συνελήφθη πρώτα για τις ιδέες του (αγωνιστής του αναρχικού κινήματος και κολλητός του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ήταν πλάι του όταν τον δολοφόνησε το κράτος) και έπειτα για τις πράξεις του. Πλέον θεωρείται «επικίνδυνος και αιμοβόρος εγκληματίας» αν κρίνουμε και τη στάση της ΔΑΠ ΝΔΦΚ Πολυτεχνικής ΑΠΘ. Δεν του δίνονται οι εκπαιδευτικές άδειες (παρότι κατάφερε να περάσει στο πανεπιστήμιο διαβάζοντας μέσα στη φυλακή και είναι και νόμιμο δικαίωμα του!!) και το κράτος είναι διατεθειμένο να προχωρήσει σε μια νέα δολοφονία. Άλλωστε για δολοφονία και μάλιστα πολιτική μιλάμε όταν αφαιρείς από κάποιον το νομικό του δικαίωμα να πάρει τις άδειες και τον οδηγείς σε απεργία πείνας.

Τέλος για να μην έχει κανείς τις αυταπάτες ότι αυτά είναι μεμονωμένα γεγονότα καλό είναι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά προς πάσα κατεύθυνση. Έτσι μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι όλες οι κυβερνήσεις δολοφονούν, όλοι οι μπάτσοι δολοφονούν, γιατί πολλοί απλά αυτοί εκφράζουν ένα σύστημα απάνθρωπο και επιθετικό, ένα σύστημα που δολοφονεί. Πολλά χιλιόμετρα μακριά υπάρχει και άλλος Γρηγορόπουλος. Στο Ferguson διεξάγεται η μάχη μιας ακόμη γενιάς ενάντια στην εξουσία. Ο μικρός Brown θύμα της εξαθλίωσης και της μιζέριας που επιβάλλει ο καπιταλισμός και στην Αμερική ήταν ακόμη ένας από τους πολλούς που έχουν κάνει μικρο"ληστεία", ακόμη ένας όμως που δολοφονήθηκε από το «μακρύ χέρι» της σάπιας τους δικαιοσύνης. Εν ψυχρώ. Όσο και αν προσπαθεί είτε να αποκρυφτεί, είτε να αμφισβητηθεί, τα τρία παραπάνω γεγονότα έχουν μια κοινή μήτρα: την ταξική κοινωνία. Την κοινωνία που μας χωρίζει με βάση την οικονομική μας κατάσταση. Τι και αν ο Ρωμανός προέρχεται από πλούσια οικογένεια; Τι και αν ο Brown πυροβολήθηκε και γιατί ήταν νέγρος; Η ουσία είναι ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα που ζούμε και ή ύπαρξη εξουσίας εντός του δίνει την ευκαιρία σε καθένα που κρίνει τον εαυτό του ανώτερο και στον καθένα που έχει εξουσία (μέχρι και ο ελεγκτής...), να δολοφονεί.  Εν ψυχρώ. Και να βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Και τελικά ο εκτελεστής να δικάζεται από τον ίδιο τον αυτουργό. Τι αντίφαση!

Έτσι και αλλιώς ζούμε στο σύστημα των μεγάλων αντιφάσεων. Μια κοινωνία γεμάτη δυνατότητες για την ανθρωπότητα και υπερπαραγωγής σε επίπεδο γνώσης, υλικών αγαθών και ψυχαγωγίας και όμως ζούμε σε μια κοινωνία που πεθαίνει από την πείνα, είναι (και θα γίνει ολοένα και περισσότερο) αμόρφωτη και όποιος δεν είναι άνεργος, θα δουλεύει 12ωρα και βάλε για τρεις και εξήντα.

 Μα ο συσχετισμός που λέγαμε και πιο πριν...; Αλίμονο μας αν θεωρούμε ότι έχει κριθεί. Όλα κρίνονται στις συλλογικές διεκδικήσεις, όλα κρίνονται στους δρόμους, όλα κρίνονται με βάση τις  δικές μας ανάγκες. Σήμερα η κυβέρνηση, η ΕΕ και ο καπιταλισμός παίρνει την επιλογή να δολοφονήσει μια ολόκληρη γενιά. Να μας πάρει τα πάντα και να μας πετάξει από την παιδεία, από την υγεία, από τη δουλειά με αξιοπρέπεια. Εμείς από την άλλη έχουμε την επιλογή να παλέψουμε για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες και να ξεκαθαρίσουμε ότι στο μέλλον που μας ετοιμάζουν δεν υπακούμε. Θα ζήσουμε ελεύθεροι απέναντι στον απάνθρωπο κόσμο που ζούμε. Και ας μας χτίζουν φυλακές παντού, εμείς θα τις γκρεμίσουμε.

Μπροστά λοιπόν στην αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να μας διαγράψει σαν γενιά, να μας διαλύσει το παρόν και το μέλλον και παράλληλα να μας δέρνει, μπροστά στην επιθυμία τους να συντρίψουν κάθε μορφή συλλογικότητας και αντίστασης εμείς εμπνεόμαστε από τα φωτεινά παραδείγματα των τελευταίων ημερών. Εμπνεόμαστε από το λαό της ανατολικής Ουκρανίας που συγκρούεται με τους φασίστες, την ουκρανική ολιγαρχία, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τους Κούρδους αντάρτες που τα βάζουν με τους τζιχαντιστές, την Τουρκία και τα αμερικάνικα συμφέροντα, τους χιλιάδες διαδηλωτές στις ΗΠΑ ενάντια στις δολοφονίες του Φέργκιουσον, το φοιτητικό κίνημα που κάνει καταλήψεις στα «εκσυγχρονισμένα» πανεπιστήμια του Μπέρκλεϊ και του Λονδίνου, το πείσμα και το θάρρος του αναρχικού απεργού πείνας Ν. Ρωμανού. Επιλέγουμε την ώρα που η κυβέρνηση, η ΕΕ και ο καπιταλισμός παίρνουν την επιλογή να δολοφονήσουν μια ολόκληρη γενιά, να μας πάρει τα πάντα και να μας πετάξει από την παιδεία, την υγεία, την εργασία να τους απαντήσουμε εδώ και τώρα: 

ΩΣ ΕΔΩ. ΟΙ ΝΕΟΙ ΔΕΚΕΜΒΡΗΔΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ.